فيلسوفي از بودا مي‌پرسد: «شنيده‌ام كه آيين شما آموزه‌يي است در زمينه‌ي روشن‌شدگي. روشش چيست؟ به عبارت ديگر، روزتان چه‌جوري مي‌گذرد؟» بودا مي‌گويد: «راه مي‌رويم، غذا مي‌خوريم، دست‌هاي‌مان را مي‌شوييم، مي‌نشينيم... - در اين كارها كه چيزي خاصي نيست؟ همه راه مي‌روند، غذا مي‌خورند، دست‌هاي‌شان را مي‌شويند، مي‌نشينند... -چرا، فرقي هست. وقتي ما راه مي‌رويم از اين حقيقت آگاهيم كه داريم راه مي‌رويم. وقتي كه غذا مي‌خوريم از اين حقيقت آگاهيم كه غذا مي‌خوريم، و مانند اين‌ها. ما وقتي ديگران راه مي‌روند،غذا مي‌خورند، از كاري كه مي‌كنند آگاهي نيستند.