دیوان حافظ بر اساس نسخه دکتر قاسم غنی و علامه محمد قزوینی

در این زمانه رفیقی که خالی از خلل استصراحی می ناب و سفینه غزل استجریده رو که گذرگاه عافیت تنگ استپیاله گیر که عمر عزیز بی‌بدل استنه من ز بی عملی در جهان ملولم و بسملالت علما هم ز علم بی عمل استبه چشم عقل در این رهگذار پرآشوبجهان و کار جهان بی‌ثبات و بی‌محل استبگیر طره مه چهره‌ای و قصه مخوانکه سعد و نحس ز تاثیر زهره و زحل استدلم امید فراوان به وصل روی تو داشتولی اجل به ره عمر رهزن امل استبه هیچ دور نخواهند یافت هشیارشچنین که حافظ ما مست باده ازل است