ديوان اشعار فروغ فرخزاد (1345- 1313) مجموعه اشعار فروغ را كه در فاصله سال‌هاي 1331 تا 1345 در پنج دفتر با نام‌هاي: اسير، ديوار، عصبان، تولدي ديگر، ايمان بياوريم به آغاز فصل سرد منتشر شده‌اند، دربردارد. در سرآغاز ديوان، زندگي‌نامه مفصلي از فروغ قرار گرفته كه خواننده را با فراز و نشيب‌هاي زندگاني او كه سراسر شعر و انديشه بود آشنا مي‌سازد. " ‹‹شعر براي من.... وسيله‌اي است براي ارتباط با هستي، با وجود به معني وسيعش، خوبيش اين است كه آدم وقتي شعر مي‌گويد مي‌تواند بگويد من هم هستم يا من هم بودم، در غير اين صورت چطور مي‌شود گفت كه من هستم يا من هم بودم؟›› " من متاسفم كه كتاب‌هاي اسير، ديوارو عصبان را بيرون داده‌ام، افسوس مي‌خورم كه من چرا اين شروع را با توليدي ديگر شروع نكرده‌ام .... در اسير، ديوار و عصبان من فقط يك بيان‌كننده ساده از دنياي بيروني بودم، در آن زمان شعر هنوز در من حلول نكرده بود بلكه با من هم‌خانه بود.... اما بعدا شعر در من ريشه گرفت و به همين دليل موضوع شعر برايم عوض شد.›› " ‹‹شعرهاي اين كتاب [تولدي ديگر] نتيجه چهار سال زندگي و كار هستند. من شعرهاي اين چهار سال را جدا كردم و چاپ كردم- نه فقط شعرهاي خوب را- .... اين شعرها صفت‌هاي طبيعي خودشان را دارند..... نقصشان و تكاملشان طبيعي است. گمان مي‌كنم تازه بايد شروع كنم.›› " ‹‹من هميشه به آخرين شعرم بيشتر از هر شعر ديگرم اعتقاد پيدا مي‌كنم. دوره اين اعتقاد هم خيلي كوتاه است.... فكر مي‌كنم كه آخرين قسمت شعر‹‹تولدي ديگر›› مي‌شود شروع كرد، يك جور شروع فكري .... من حس مي‌كنم كه از‹‹پري غمگيني كه.....›› مي‌توانم آغازي بسازم.››