فوکو را مي‌توان فيلسوف، مورخ اجتماعي، تحليلگر ادبي، منتقد اجتماعي و سياسي دانست. هريک از اين عناوين گوشه‌اي از دستاوردهاي نظري او را به تصوير مي‌کشد. اما حوزه اصلي فعاليت فکري او، که ايده‌هايش درباره فلسفه، ادبيات، جامعه و سياست را در دل آن شرح‌وبسط داده است، تاريخ انديشه است. همه کتاب‌هاي اصلي او، به‌استثناي يکي، درخصوص تاريخ جنبه‌هاي گوناگون انديشه غربي است. آن تک‌کتاب استثنا نيز تأملي روش‌شناختي است در باب آن کارهاي تاريخي. عنواني که فوکو براي کرسي خود در کولژ دو فرانس برگزيده بود نيز گويا است: استاد تاريخ نظام‌هاي انديشه.