از آنجا كه نظريات كارل ماركس و نيز هم‌رزم او فردريش انگلس درباره تشكيل دولت در آسيا، به ويژه نظريه «شيوه توليد آسيايي» ماركس، معتبرترين و رايج‌ترين برداشت در ميان هواداران آنهاست، و در ايران نيز بيشتر طيف‌هاي ماركسيست و ديگر گرايش‌هاي سياسي، از جمله در ميان بخشي از روشنفكران ديني، از اين نظريه سخت تاثير گرفته‌اند لذا بررسي و نقد ديدگاه آن دو انديشمند را در اين زمينه بر هرگونه پژوهش درباره تكوين و تشكيل دولت در خاورزمين مقدم مي‌دانم.