دموكراسي در حال حاضر به موضوع روز مبدل شده است. در دموكراسي‌هاي كهن‌سال و صدساله‌ي اروپا و آمريكا بعضي خواهان دموكراسي بيش‌تر و برخي ديگر خواستار رفع نارسايي‌ها و كمبود‌هاي آن هستند. در دموكراسي‌هاي نوپا، مردم نگران حفظ و دوام نهادهايي هستند كه براي برقراري دموكراسي «واقعي» پايدار و موثر لازم است. در جايي كه هنوز دموكراسي به وجود نيامده، مخالفان حكومت در آرزوي سربرآوردن آن به صورت‌هاي گوناگون هستند. ...اگرچه همه، اعم از موافق و مخالف، از دموكراسي حرف مي‌زنند، ولي هيچ‌كس نمي‌داند بايد چه برداشت دقيقي از اين واژه داشته باشد. آيا منظور يك نظام حكومتي مبتني بر آزادي است؟ آيا منظور نظام حكومتي مبتني بر مساوات و برابري است؟ آيا نظامي است كه در آن اكثريت تصميم مي‌گيرد؟ اما اگر اكثريت به تصميمات نامعقول و كارهاي عجيب و غريب تمايل نشان دهد چه؟ اصولا در ابتدا بايد پرسيد: آيا دموكراسي يك رژيم سياسي است يا نوعي سازمان اجتماعي يا يك وضعيت روحي يا مجموعه‌اي از رفتارها و يا همه‌ي اين‌ها و بسياري چيزهاي ديگر؟ اين كتاب مي‌كوشد اين پرسش‌ها را در قالب بحثي عميق و همه جانبه پاسخ گويد و يكي از ديدگاه‌هاي موجود در اين زمينه را پيش روي خوانندگان بگذارد.