بهار 1966، لیلا با نگرانی زیاد، جعبهای فانتزی حاوی هشت دفترچه به من داد. گفت دیگر نمیتواند آن را در خانه نگاه دارد. از این میترسد شوهرش آنها را پیدا کند و بخواند. بهجز چند اشاره طنزآمیز بابت نخ زیادی که دور جعبه پیچیده بود، حرف دیگری را به او نزدم و جعبه را گرفتم. رابطهمان آن زمان خیلی بد بود، اما به نظر میسید فقط من اینطور فکر میکردم. وقتی به ندرت، همدیگر را میدیدیم، مرا ناراحت نمیکرد. هرگز حرف خصمانه و تندی نمیزد، فقط محبت نشان میداد...
