«خشونت الهي» به الهيات سياسي و پيوند آن با حاکميت مي‌پردازد. ادعاي کتاب اين است که رويه‌هاي حاکميت هم‌چون عدالت و بخشايش بازتابي از فرجام‌شناسي مسيحي است و انديشمندان بزرگي هم‌چون دريدا و آرنت در مواجهه با مسئله‌ي حاکميت و به رغم رويکرد انتقادي به آن در همان دامي افتاده‌اند که کارل اشميت از آن با عنوان دوگانه‌ي (کاذب) ميان آنارشي و حاکميت ياد مي‌کند. نويسنده‌ي «خشونت الهي» مدعي است که الهيات سياسي والتر بنيامين دستگاه مفهومي لازم براي غلبه بر اين دوگانه را فراهم مي‌آورد. به باور نويسنده، ما بايد کوشش به منظور پايان بخشيدن به حاکميت را کنار بگذاريم و در عوض در پي شکلي مرکززُدوده از حاکميت باشيم. بدين ترتيب، نويسنده با تأکيد بر مفهوم «خشونت الهي» در برابر «خشونت اسطوره‌اي» در الهيات سياسي بنيامين مي‌کوشد نيرويي مسيحايي را وارد صحنه کند که مي‌تواند بت حاکميت را از جاي برکند و به جاي آن جايگاهي تهي باقي بگذارد، جايگاهي که هر چند شکوه دم‌ودستگاه حاکمانه را ندارد اما امکان شکل ديگري از سياست را براي ما فراهم مي‌کند.