خانه‌هاي تاريخ مروري است بر نظريه‌هايي که در سده‌ي گذشته به ياري مورخان آمده است. گرچه همواره تاريخ‌پژوهان سنتي از کاربست نظريه پرهيز داشته و بر اين باور بوده‌اند که نظريه موجب انقطاع روايت‌هاي تاريخي مي‌شود، اين کتاب نشان مي‌دهد که حتي سرسخت‌ترين مخالفان نظريه گريزي از آن ندارند. متني چنين جامع، با چشم اندازي از سابقه‌ي تعامل تاريخ و نظريه که به دست داده است، اگر نگوييم بي‌نظير دست کم، کم‌نظير است و با توجه به داغ شدن اين مباحث در بين مورخان ايراني در دو دهه‌ي گذشته، اين متن از جمله متن‌هايي است که همواره جاي خالي آن احساس مي‌شده است. نويسندگان، به ترتيبي تاريخي و با اتکا به معتبر‌ترين و شناخته‌شده‌ترين منابع، نظريه‌هاي تاريخي را از تجربه‌گرايي گرفته تا انواع و اقسام رويکردهاي پست مدرن بررسي کرده‌اند. وجه تمايز اين متن از اندک اقران آن را مي‌توان نظرگاه آموزشي نويسندگان کتاب و پرهيز از پيچيده‌نويسي‌هاي رايج در اين زمينه، و ارائه‌ي گزيده‌هايي از برترين آثار تاريخي نوشته شده در چارچوب‌هاي نظري به شمار آورد که به شکلي عملي دانشجويان و پژوهشگران تاريخ را با کاربرد نظريه در تاريخ‌نگاري آشنا مي‌کند.