نوشتن به زندگي شور و روشني مي‌بخشد. علت اصلي نوشتن، بيش‌تر آن است نويسنده نمي‌تواند ننويسد. اين خاطره‌هاي رسته از فراموشي كه ساليان در كنه ذهن من خفته بود، در پير سالي به خلجان درآمد و خود خود را نويساند. نوشتن در اين حال بيش‌تر گوش دادن بود تا سخن گفتن و دستاورد هم، چنان كه خواهيد ديد، يكسره مكاشفه است و بودن موعظه و مبالغه.