جيني مون قهرمان داستان خودش است. نوجواني‌ست مثل بقيه نوجوان‌ها كه به مدرسه مي‌رود و علايقي دارد. فكرهايي توي سرش است كه خيلي‌هايشان را به زبان نمي‌آورد و نقشه‌هايي دارد، كه براي رسيدن به اهدافش، آن‌ها را به هر قيمتي عملي مي‌كند. اما چيزي كه جيني مون را متمايز كرده، اوتيسم است. همين موضوع است كه باعث مي‌شود بعضي وقت‌ها دركش نكنيم. با اين كه تمام مدت حرف‌هاي توي سرش را مي‌شنويم و با تمام تصميم‌گيري‌هايش در طول داستان همراهيم، ممكن است متوجه دليل كارهايش نشويم. جيني مون گاهي ما را مي‌ترساند، عصباني مي‌كند، مي‌خنداند و گاهي هم خسته مي‌كند. اصرار زيادي براي برگشتن به گذشته‌اش دارد. گذشته‌اي كه در آن به دنبال خودش مي‌گردد. به دنبال اين كه زمان را برگرداند به نه سالگي و دوباره از عروسك كوچولويش نگهداري كند. درست وقتي كه تمام اميدش را براي زندگي از دست مي‌دهد، دليل جديدي براي خودش دست و پا مي‌كند چون جيني مون قهرمان داستان خودش است.