دموکراسی را باید هنر تنظیم رابطه خلاقانه میان فرد و جامعه تعریف کرد. طوری که فرد بتواند زمینه لازم را برای حضور خلاق و پرانگیزه خود فراهم سازد. این رابطه از دو منظر کار و فراغت تنظیم میشود. در قلمرو فراغت این روابط به گسترش زبان ارتباطی زاینده و امید به آینده و در قلمرو کار به تحول در ساختارهای کار و... فرجام مییابد. به علاوه دموکراسی می تواند با حضور فعال فرد در جامعه نقش امنیت را از امری حکومتی به امری فرهنگی - اجتماعی بدل سازد.
