مايکل دنتون سال‌ها پس از کتاب برجسته تکامل: نظريه‌اي در بحران، مجدداً به بررسي و نقد تکامل تدريجي داروين در توضيح منشأ حيات پرداخته است. او در اين کتاب استدلال ميکند شواهد و مدارک انکارناپذيري براي رد انتخاب تدريجي و انباشتي داروين وجود دارد که مي‌توان آن‌ها را از مبدأ حيات تا منشأ عنصر زبان و تکلم در انسان، و شکاف‌هاي عميق موجود در نظم طبيعي - که هنوز هم با شکلهاي انتقالي و سوابق فسيلي پر نشده‌اند. حاکي از ضعف آن نظريه در توضيح پديده‌هاي زيستي دانست. دنتون در اين کتاب استدلال‌هايي درباره نظم غير‌سازشي در سراسر حيات ارائه مي‌دهد، نظمي که با مکانيسم‌هاي دارويني قابل توضيح نيست.