استوين هيكس فيلسوف سرچشمه‌هاي پست‌مدرنيسم را از آراي ژان ژاك روسو و امانوئل كانت تا تحول اين انديشه‌ها در آراي انديشمنداني نظير ميشل فوكو و ريچارد رورتي دنبال مي‌كند كه چرا پست‌مدرنيسم جدي‌ترين بخش روشنفكري اواخر قرن بيستم بوده است. چرا استدلال‌هاي شكاكانه و نسبي‌گرايانه چنين قدرتي در جهان روشنفكري دارند؟ چرا آن‌ها در علوم انساني چنين قدرتي دارند و نه در علوم طبيعي؟ چرا بخش مهمي از جناح چپ سياسي ــ همان چپي كه از ديرباز مدافعخرد، ضد علم، برابري براي همه، و خوش‌بيني بود ــ اكنون به مضامين ضد خرد، ضد علم، معيارهاي دوگانه و بدبيني روي‌آورده است؟ تبيين پست‌مدرنيسم تاريخ روشنفكري است با گرايشي جدلي كه نگاه تازه‌اي به بحث‌هايي مي‌اندازد كه زيربناي جدا بر سر امور به لحاظ سياسي درست، تكثر فرهنگي، و آينده دموكراسي ليبرال هستند.