يکي از خصوصيات نمايش نامه هاي ساموئل بکت که آنها را به کار نورولوژي نزديک مي کند، شيفتگي اش به پرداختن دقيق و وسواس گونه حرکات و کنشهاي پيچيده بدني و رفتاري شخصيتهاي روي صحنه براي نماياندن ادراک، عواطف، احساسات و ايده هاي خم خورده شان در زير نور پروژکتور است، گويي او از طريق حرکات و کنشهاي اين شخصيت هاي خاص و غير معمول کار بدن را به کار مغز و ذهن پيوند ميزند.بکت از طريق نشان دادن نقصان و غياب کنشهاي بدني و زباني طبيعي است که ميخواهد ما را نه تنها با عمق جوهر و ماهيت وجودي بازيگر روي صحنه تئاتر، بلکه با ماهيت وجودي خودش و خودمان نيز آشنا کند.