«اگر کسي مي‌پرسيد تالاب چه بويي مي‌دهد، هيچ وقت نمي‌گفتم بويي مانند درياچه‌اي راکد با علف‌هاي گنديده که مجموعه‌اي از بوهاي شور و ماهي و دريا است. بوي تالاب شبيه به بوي دست‌هاي مادرم بود. تالاب هميشه در چند قدمي اتاقم بود و مانند مادرم همه‌جا حضور داشت، بوي تالاب بوي مادرم بود. مادرم غروب‌هاي نسبتا خنک بهار و تابستان يا ظهرهاي پاييز و زمستان که تابش نور خورشيد لذت‌بخش مي‌شد روي نيمکت چوبي روبه‌روي تالاب مي‌نشست و سرش را کمي عقب مي‌برد و چشم‌هايش را مي‌بست و بو مي‌کرد.»