اژدها يک نمايش‌نامه‌ي‌ طنز با رگه‌هاي سياسي اثر يوگني شوارتس (1958 - 1896 ) است که نخستين بار در سال 1942منتشر شد. قهرمان اصلي اين نمايشنامه شواليه‌اي است به نام لانسلوت که براي نجات شهرش بايد با يک اژدها بجنگد. اما به‌مرور متوجه سيستم بوروکراتيکي مي‌شود که فسادها و خطراتي بزرگ‌تر از اژدها زير عباي خويش پنهان کرده است. اين نمايشنامه در زمان انتشار اجازه‌ي چاپ و اجرا نيافت و حتي در زمان خروشچوف نيز بخش‌هايي از آن سانسور مي‌شد. ماجراي نمايش‌نامه‌هاي شاخص شوارتس مانند شاه برهنه (1934)، ملکه‌ي برف‌ها (1938)، اژدها (1944) و سيندرلا (1946) در قالب قصه پيش مي‌رود، با شخصيت‌هاي مشهور قصه‌هاي آشنا براي کودکان جهان. اين اما به معناي فرار يا روگرداندن از واقعيات روز نيست؛ خود شوارتس باور داشت که: «قصه گفتن براي پنهان‌کردن نيست بلکه براي آشکار‌ساختن است، براي آنکه هرچه در فکر داري با تمام قدرت و با صداي بلند بگويي.» اين تقريبا مشابه کاري است که ژان پل سارتر در همان زمانه در نمايش‌نامه مگس‌ها انجام داد، که اتفاقا اژدهاي شوارتس با آن قرابت فراوان دارد. هر مخاطب نمايش‌هاي او نيز به سادگي درمي يابد که اين شخصيت‌ها و فضاي قصه اولا به‌هيچ‌وجه موجب نمي‌شود که نمايش‌نامه در رده‌ي ادبيات کودک و نوجوان طبقه‌بندي شود، و ثانيا به هيچ‌وجه مانع نمي‌شود که موضوع‌هاي روز در آن بروز يابند. اتفاقا استفاده از قصه و ساختارهاي ساده و جهاني آن باعث مي‌شود خاصيت تعميم‌پذيري نمايش بسيار افزايش پيدا کند.