انسان دانشگاهی

دانشکده‌هایی که در مراتب سیاسی دست بالا را دارند، وظیفه تعلیم ماموران اجرایی را بر عهده دارند، مامورانی که بتوانند بی‌چون و چرا و بدون پرسیدن یا شک کردن، و در چارچوب محدوده‌های نظم اجتماعی موجود و مفروض، فنون و دستورالعمل‌های دستگاه معرفتی را به اجرا بگذارند که هیچ ادعایی برای آفریدن یا دگرگونی ساختن ندارند؛ در مقابل، تقدیر دانشکده‌هایی که در مراتب فرهنگی دست بالاتری دارند این است که، بنا به ضرورت پی‌ریزی شالوده‌ای عقلانی برای معرفتی که دانشکده‌های دیگر صرفا تلقین می‌کنند و به کار می‌بندند، برای خود همان آزادی را روا بدارند که از فعالیت‌های اجرایی دریغ شده است...من در نوشتن این کتاب هیچ ملاحظه و پروایی به خرج نداده‌ام، اما یقین دارم که نشانی از بدخواهی و کین‌توزی هم در آن نیست...