زمان حاضر زمانی است که در آن حس حیرتی توأم با عجز و ناتوانی همه را فرا‌گرفته می‌بینیم به طرف جنگی می‌رویم که تقریباً هیچ‌کس خواهان آن نیست. جنگی که همه می‌دانیم قسمت اعظم نوع بشر را به دیار نیستی خواهد فرستاد با وجود این، مانند خرگوشی که در برابر مار افسون شده باشد خیره‌خیره به خطر نگاه می‌کنیم بدون اینکه بدانیم برای جلوگیری از آن چه باید کرد. در همه‌جا داستان‌های مخوف از بمب اتمی و بمب هیدروژنی و شهرهای با خاک یکسان شده و خیل قشون دشمن و قحطی و سبعیت و درنده‌خویی برای یکدیگر نقل می‌کنیم ولی با اینکه عقل حکم می‌کند که از مشاهده چنین دورنمایی به خود بلرزیم، چون جزئی از وجود ما از آن منظره لذت می‌برد و شکافی عمیق روح ما را به دو قسمت سالم و ناسالم تقسیم می‌کند، برای جلوگیری از بدبختی تصمیم قاطعی نمی‌گیریم.
