عمر سيف‌الدين مدتي از زندگي كوتاهش را با فعاليت‌هاي ادبي گذراند و ضمن نوشتن داستان‌ها و مقالات انتقادي ـ سياسي و فكاهي‌اش تابلوهايي گويا از زندگي طبقات مختلف اجتماعي ملت تركيه را نيز ترسيم كرده است. كتاب افروز بيگ كه با لحن انتقادي تندي به رشته تحرير درآمده، اثري فكاهي است كه روشنفكران دوران انقلاب «ترك‌هاي جوان» 1908 را هدف حمله قرار داده و سياستمداران نادان و دانشمندان قلابي را كه مانند «افروزبيگ» در مقابل تمدن غرب كرنش مي‌كنند به باد انتقاد گرفته است.