ژاک دريدا؛ اين فرانسوي‌ترين فيلسوف عصر ما، همچون يک آسمان‌خراش نامتقارنِ ژان نوول از ميان انبوه اسامي بلندآوازه‌ي فرانسوي قد برکشيده است. جذابيت اشعار پل الوار يا تکنيک نثرنويسي فردينان سلين در برابر جذابيت و توان سخن فلسفي دريدا رنگ مي‌بازند و طنز و پرباري آثار امثال اوژن يونسکو يا ملي‌گرايي امثال ژاک شيراک يا موسيقي‌هاي ژان ژاک گلدمن نيز نيروي زايا و پرطراوت سخن وي را ندارند.