عنوان کتاب ابشالوم، ابشالوم، برگرفته از اب شالوم، پدر سلامت نام پسر یگانه داوود است که لحن خطابی آن نیز در عزای فرزند بیان شده است . فاکنر در این اثر سترگ از جملات بلند برای ادای مقصود بهره می‌برد .به دیگر سخن، جمله‌واره‌ای را به جمله‌واره دیگر می‌پیوندد و همین، سبب ایجاد سیلاب ذهن می‌شود .در این رمان، یک بار دیگر دل مشغولی‌های عمده فاکنر یعنی نقض حقیقت دل انسان و بی‌عدالتی به سیاهپوستان نمودی بارز دارد .به یک معنا می‌توان گفت که ابشالوم، ابشالوم، نقد عقلانیت ابزاری است .قهرمان داستان برای رسیدن به مقصود خویش آدم‌ها را اعم از سیاه و سفید وسیله قرار می‌دهد و بدین ترتیب هم بانی تقاص و تقدیر شوم است و هم وسیله ددمنش عدالت تکیه زده بر سریر وقایع بشری یعنی، افزون بر اتهام به ارتکاب گناه در چنگال لعن و نفرین گرفتار می‌آید که نمی‌تواند از آن بگریزد .این لعن و نفرین در واقع دامنگیر خانواده اوست و در اندیشه فاکنر، دامنگیر بشریت، تامس ساتپن قهرمان داستان مرده است، اما چهار راوی خصایل و عقاید او را بازگو می‌کنند : ((کونتین)) یکی از راویان اصلی داستان، جملاتی از این دست بر زبان می‌آورد : ((شاید هیچ چیز یکبار پیش نمی‌آید و تمام شود .شاید واقعه هرگز یکبار نیست و مانند آژنگ‌هایی است که پس از فروافتادن قلوه سنگ بر آب پدید می‌آید و آژنگ‌ها پیش می‌رود، گسترده می‌شود و ...
