آهاي، هاي، آويژه من! تو فضاي خنک و آرام درّه‌اي هستي خرّم، خالي از خيال‌هاي خشک و تلخ، خالي از هوس‌هاي پوچ و پيچيده، از دو سو کشيده تا بي‌نهايت و من طنين هستي خود را در تو مي‌شنوم، آي ?آويژه?? من!