«…اخلاقيات نظري من «پاداستراتژيک» است: احترام گذاشتن هنگامي که يک تکينگي قيام مي‌کند و سازش‌ناپذيربودن به‌مجرد آن که قدرت امر عام و جهان‌شمول را زير پا مي‌گذارد. انتخابي ساده اما کاري دشوار چون بايد همواره اندکي در زير تاريخ مترصد آن چيزي بود که تاريخ را برهم مي‌زند و آن را منقلب مي‌کند، و بايد اندکي در پس سياست هشيار آن چيزي بود که بايد سياست را بي‌قيدوشرط محدود کند. روي‌هم‌رفته کار من اين است؛ من نه اولين نفرم نه يگانه کسي که چنين مي‌کند. اما من اين کار را برگزيده‌ام». آيا قيام‌کردن بي‌فايده است؟ از دو مجموعه تشکيل شده است. بخش نخست شامل کوته‌نوشت‌ها و گفت‌وگوهايي است که مستقيماً به انقلاب سال 1357 ايران مربوط‌اند و در همان بحبوحه انجام گرفته‌اند. بخش دوم شامل يک کوته‌نوشت («در باب نوعي اخلاق ناخرسندي») و دو درس‌گفتار («روشن‌نگري چيست؟» و «انقلاب چيست؟») است که هرچند به مسئله‌ي انقلاب ايران نمي‌پردازند اما چندان هم بي‌ربط نيستند.