آنژلیک پاندورا

از آنژلیک: «فارغ از گفته‌های فیلسوفانه، ما با بندهای زیادی به خاک وابسته‎ایم. نمی‌توان خاکستر نیاکان را به پاشنه‌ی کفش‌ها چسباند و با خود برد. حتی فقیرترین آدم هم در جایی خاطره‌ای مقدس دارد که عزیزانش را به یادش می‌آورد. مذهب یا فلسفه، همگی آیین ازلی خاطره‌ها را به انسان یادآور می‎شوند.» از پاندورا: «نام پرومته همیشه به طور خاصی برایم ناخوشایند بوده است، زیرا هنوز هم در سینه‌ام منقار ابدی لاشخوری را احساس می‌کنم که به دست هرکول از چنگالش نجات یافتم. آه ژوپیتر! عذاب مرا آیا پایانی هست؟»