هيچ‌گاه اين چنين هنر به سوي شخصي و فردي شدن پيش نرفته و ابهام و بي‌معنايي بر آن سيطره نيفكنده بوده است، رازگونگي اين هنر نيز در همين تنهايي است... در هنرهاي كهن، نوآوري بي‌اساس نوعي بدعت مذموم تلقي و با ترديد مواجه مي‌شد. از اين رو بي‌سابقگي و ابهام و بي‌معنايي اثر هنري براي آن امتياز محسوب نمي‌شد. در فرهنگ‌هاي شرقي و يوناني- رومي و قرون وسطاي مسيحي وحدت و يگانگي اثر اهميت دارد، نه بداعت و تجدد و نوآييني اثر. شرق، هنرمند و هنر را برتر از طبيعت تلقي مي‌كند، اما در يونان هنر مكمل يا مقلد صرف آن محسوب مي‌شد و براي متفكران متألة مسيحي، هنر چون معرفت الهي ابداع نقوش و الحان ازلي و قدسي است و برتري آن امري الهي است نه انساني. در اين مجموعه با نظر متفكران جديد (مدرن و پست مدرن) دربارة هنر و زيبايي آشنا مي‌شويم. عناويني كه در اين كتاب وجود دارند عبارتند از: فرهنگ اومانيستي هنر جديد، آغاز فلسفة هنر جديد، متألهان و هنرمندان نظريه‌پرداز نوافلاطوني، فلسفة هنر عصر روشنگري، آغاز ايده‌آليسم آلماني و تكوين نظرية كانتي هنر مدرن، فلسفة رمانتيك هنر، فلسفه‌هاي هنري ضد هگلي، گذر از فلسفة رسمي هنر غربي، فلسفه‌ها پست‌مدرن هنر و زيبايي‌شناسي.