از اين شلوار كشي‌ها پايش مي‌كرد. از اين سفيد چسبان‌ها، همين‌هايي كه بهش مي‌گويند دايي جان ناپلئوني. اتفاقا مثل دايي جان ناپلئون عادت داشت عبا هم روي دوشش بيندازد. بابا جون را مي‌گويم. عصر يه عصر همين تيپ را مي‌زد، آب‌پاش بزرگش را برمي‌داشت مي‌برد سر آب‌انبار.....