یکی از مباحث عمده‌ای که نهاماس در کتاب حاضر بر آن تأکید می‌کند و نتایجی برای تفسیر مختار خویش برمی‌کشد، «زیبایی‌شناسی‌گرایی» نیچه است. نهاماس بر این عقیده است که نیچه به جهان به مثابه متن ادبی می‌نگرد و برای رسیدن به دیدگاه‌های خویش درباره جهان و اشیا و حتی انسان‌ها، نخست ایده‌ها و اصولی را از ادبیات و آفرینش آثار ادبی برمی‌گیرد و سپس آن ها را به دیدگاه‌های مزبور تعمیم می‌دهد.
