ماندن با احساس تزلزل__ یعنی ادامهدادن با قلب شکسته، با شکم گرسنه، با احساس درماندگی و میل به انتقام__ مسیر بیداریِ حقیقی است. رهانکردنِ آن بلاتکلیفی، یادگرفتن قِلقِ ریلکسبودن در میان آشوب، و یادگیریِ نترسیدن، مسیر معنوی است. سالک مبارزبودن یعنی پیداکردن قِلقِ به دامانداختنِ خود؛ به دامانداختنِ مهربانانه و مشفقانهی خود. ما هزاران بار خود را با ناخشنودی، تلخی، و انزجارِ حقبهجانب به دام میاندازیم و خشک و سخت میشویم. ما به هر طریقی خشک و سخت میشویم، حتی با حس تسکین یا الهام. هر روز میتوانیم به خشونت در جهان در فکر کنیم. در سراسر جهان، همه مدام دشمن را هدفِ حمله قرار میدهند و مدام درد تشدید میشود. هر روز میتوانیم در اینباره بیاندیشیم و از خود بپرسیم: «آیا میخواهم به خشونت موجود در جهان بیافزایم؟» هر روز، در لحظهای که اوضاع وخیم میشود، میتوانیم از خودمان بپرسیم: «آیا میخواهم صلح را تمرین کنم یا بجنگم؟» این کتاب راهنمایی است برای زیستن در روزگاری سخت که هر آن چالشی نو را رو میکند؛ نویسنده که یک بودایی تبتیآمریکایی است با تکیه بر دانش و تجربهی خود، مخاطب را برای کنارآمدن با احساسات دشوار یاری میکند و آموزش میدهد به جای فرار از رنجها که اغلب بیفایده است، با آگاهی و حضور قلب با آن مواجه شود.
